Իմ ծննդյան օրն էր: Իմ ընտրյալն ինձ ամբողջությամբ ազատել էր պատրաստվելու աշխատանքներից, շատ հարազատների ու բարեկամների էր հրավիրել, տոնական սեղան գցել:
ԵՎ ահա խնջույքի ամենաթեժ պահին, սիրո համար երրորդ կենացից հետո, նա փայլփլող դեմքով կանգնեց, որ հանձնի իր նվերը…
Ձեռքերով չստացվեց բացել տուփը: Գնացի խոհանոց մկրատի ետևից: Փաթաթված թուղթը բացելուց հետո, տուփի վրա նկատեցի
կաթսաի նկարը:
Մտածեցի, որ չեմ էլ բացի, կաթսա մենք ունենք: Երբ վերադարձա, նա մոտեցավ ու հարցրեց:Նվերը դուրտ եկավ? Իսկ ես ամենայն
լրջությամբ պատասխանեցի, թե արդյոք դա մեզ պետք էր: Նա սփրթնեց, շրջվեց ու հեռացավ: Հեռացան նաև նրա բոլոր բարեկամ-
ները:
Իսկ նրա մայրն անգամ վիրավորեց ինձ: Ես կանգնել էի շոկի մեջ և ոչինչ չէի հասկանում:Մոտ մեկ ժամ անց լսումեմ, թե ինչպես է իմ
ուժեղ և հպարտ ընկերը լաց լինում լոգարանում: Մտածեցի, թե աշխարհը խելքը գցել է: Որոշեցի գնամ խոհանոց և ամբողջությամբ
բացեմ տուփը: Հենց այդ պահին հարվածը հասավ նաև ինձ… Տուփի մեջ գեղեցիկ ծաղկեփունջ էր, բրլիանտե մատանի, երկու ուղե-
գիր դեպի Գոա և գրվածք:
Կդառնաս իմ կինը?